با پیوندهای نزدیک بین لذت و خوشبختی، ممکن است تعجب کنید که چگونه بین آنها می‌توان تمایز قائل شد.
از این گذشته، OED در تعریف از خوشبختی آن را به عنوان یک حالت احساس لذت توصیف می‌کند!
ارتباط بین این دو معقول است و شنیدن این دو کلمه که بطور متقابل استفاده می‌شوند، معمول است.
با این حال، وقتی صحبت از علم روانشناسی مثبت است، بهتر است که بین این دو تمایز قائل شویم.
همانطور که در بالا توضیح دادیم، خوشبختی وضعیتی است که با احساس خرسندی و رضایت از زندگی یا وضعیت فعلی شخص مشخص می‌شود.
از طرف دیگر، لذت یک تجربه احشایی (بدنی) تر، در لحظه است.
در لذت اغلب به احساسات مبتنی بر حسی اشاره می‌کنیم که از تجربیاتی مانند خوردن غذای خوب، ماساژ دادن، دریافت تعریف یا رابطه جنسی برخوردار می‌شویم.
خوشبختی گرچه یک حالت دائمی نیست، بلکه یک وضعیت پایدارتر از لذت است.
به طور کلی خوشبختی بیش از چند لحظه به طور همزمان دوام می‌آورد، در حالی که لذت می‌تواند در ثانیه صورت بگیرد و برود (پائول، 2015).
لذت می‌تواند به خوشبختی کمک کند و خوشبختی می‌تواند احساس لذت را تقویت یا تعمیق دهد، اما این دو همچنین می‌توانند کاملاً منحصر به فرد باشند.
به عنوان مثال شما می‌توانید حس خوشبختی را بر اساس معنا و تعامل احساس کنید که هیچ ارتباطی با لذت ندارد.
یا احساس لذت می‌کنید اما برای لذت با گناه مبارزه می‌کنید و این کار باعث می‌شود در عین حال احساس خوشبختی نکنید.
